Pusulayı şaşırmışa benzerim,
Sanki ormanlıkta azana döndüm.
Bir meçhul alemde boşa gezerim,
Sazını kaybetmiş ozana döndüm.
Yandım, göyündüm!

Medcezir yaşarım var ile yokta,
Aradığım görünmüyor ufukta.
Uzaklıkta, ıssızlıkta uç nokta,
Gidip gelinmeyen fizana döndüm.
Yandım, göyündüm!

Başıma gaile aldım kimsesiz,
Kör karanlıklara daldım kimsesiz,
Şimdi ara yerde kaldım kimsesiz,
Kendi yuvasını bozana döndüm.
Yandım, göyündüm!

Meclislerin köşe taşıydım önce,
Soylu geçmişime göz değdi bence.
Gayr-i ihtiyari çaptan düşünce,
Ahh! kalaysız bakır kazana döndüm.
Yandım, göyündüm!

Sayılı günlere ‘tez geçer’ derken,
Umut dağlarıma kar yağdı erken.
Göçmen kuşlarından muştu beklerken,
Bahar aylarında hazana döndüm.
Yandım, göyündüm!

Enseme gâibten bir balyoz indi,
Al senin layığın "İşte bu!" dendi.
Aklım iflas etti, aşkım tükendi,
Buz üstüne yazı yazana döndüm.
Yandım, göyündüm!

Ahmet Süreyya DURNA

Şafak Taarruzu (Şiirler)