Neyi paylaşamıyoruz,neyi?
Şu üç günlük kahır dolu dünyada!
Taşı mı,toprağı mı,
Petrol kuyularını mı?
Ayı mı,güneşi mi,ufuklarımı,
Yada;
Yorgun,hantal,köhneleşmiş çağı mı? !

Neyi paylaşamıyoruz,neyi?
Ekvator çizgisini mi,
Kutupları mı?
Çağdaşlık,uygarlık lâfta mı yoksa,
Kanunlar,nizamlar rafta mı yoksa!
Bilemiyorum da...
İnsanlığın sonu ne olacaksa? !

Oysa paylaşmayı bilenler için;
Ekmek de var,aş da var yeterince.
Nekesliğe ne gerek,
Ne gerek zorbalığa!
Ekmeği muadil bölenler için,
Üretime yönelik,iş de var yeterince!
Hak/hukuk kuralı çiğnenmiyorsa,
Meziyet budur bence.

Ölüm kusan silahlarla kan dökmek,
Can almak,can taşıyana reva mı?
Çocuklar öldürülür,
Saf ve masum çocuklar!
Acımasızca tek tek.
Bomba atmak âşiyâna,reva mı?
Bırakında gönlünce yaşasın yavrucuklar...

Özgürlük herkesin ortak paydası,
Belli bir zümrenin değildir tekelinde!
Zulmün ve esâretin,
İstilâların;
Kime dokunmuş ki faydası!
Dil,ırk,kültür farkı kimin elinde?
Öyleyse nedir bu öfke,bu şiddet,bu kin?

Aramızdan çekilirse baronlar,
Denge bizim olur,güç bizim olur.
Kızıl derilisi de
Ve siyah renklisi de...
Hayatın tadını tuzunu anlar.
Huzur,barış ortamında nitekim;
İnşallah,yeni bir dünya kurulur.

Ahmet Süreyya DURNA

Şafak Taarruzu (Şiirler)
Not: Bu şiir özel barış ödülüne layık görülmüştür.1989