- bahar kışa döndüğünde sev beni
rüzgar düşe düştüğünde gör beni
soğuk denizlerime göm beni -


denize en yakın bir paslı çivi , yeryüzümün iskelesindeyim
çürümüş tahtalarıma sevdalıyım
ayaklarımdan yere çakılı .
ayazdan bitkin sabah turnikelerimin çözülmemiş buzları
bütün kardelenlerimi öldürüyor , çizdiğim çemberlerin içinde saklı

lifleri dağılmış bir yorgun halat , kopma noktalarımdayım
üşümüş yosunlarıma ağlamaktayım
rengim yeşillere kapalı .
oltadaki balıklar bağlıyor iskeleye bineceğim son sandalı
yakamozlarım saklarken ay ışığından , yarısı yaşanmamış hayatları

son yolcusunu unutmuş bir eski vapur , karanlık sulardayım
tüten dumanlarımla yanmaktayım
ateşim derinden yaralı .
acısız ölüm gibi yaşarken görmeyen gözlerimin sancısını
izliyorum giderek tükenişini elimden , maceralarımın son satırını

kitaplarda yer bulmamış bir gemici , arka kapaklarımdayım
yazılmamış ne varsa onu okumaktayım
kollarım yanlarımda bağlı .
biliyorum ki ölümlerin de yaşamlarla aynı yaştan sayıldığını
ve bütün mevsimlerin güneşin sevişme vaktine göre ayarlandığını


- kış beyazını örttüğünde gül bana
uzat kollarını korkma ver bana
kimsesiz şiirler ol gel bana -

CEVAT ÇEŞTEPE