yağ dı ya !.
gönyesiz siyahlar gökten şans diye
sıvasız kerpiç bir evin
kör penceresinden,
buz mavisi cırıl-çıplak haneye !
ki
aç,
ki
sefil,
vede
mutsuz kaloşsuz ayaklara

baldırı çıplak insanlardı
sömürdüğü
tacir,tüccar a
methiye dizerek el-pençe duran

sıcak bir sofraya eli değmemiş
sanki bir şato şovelyesi
gibi !
sivri kuyrukgiller görüyorum
bir çeşit kendini nimetten sanan
yaratık

başın da üç telli yonca olmayan
aç hüthüt ,ibibik kuşu
tekin
kendini telli taraklı sananlar
dedim yâ !
kursağı aç ,
ama !
birbirlerine küheylan
hançer vari kanlı bıçakcılar

solum/da düz taban,karnı şiş
ayağı sülükgillerdi
şahbaz tahtın/da
kendini şah zannedenler

sobasız,donan harabe evler içinde
ayaz/ı soğuran
yavan sofralar etrafında kuru,sıska açılardı
Sosyalizme
burun kırın eden
Milliyetçi geçinen zavallı giller

babası
çalı bıyığı kilise çan’ı çalarcasın a
imanı berk ,
ama
küfür/ü ifrit dinden ,imandan
dem vuran canlar

evin de bir tek keçisi olmayan
ekenomistler görüyorum
ilk okul terk/ler
boş
gezer !
haylaz

hayatın/da ayağına top değmemiş
teknik drektör görüyordum
...ahkam/ı m/ ö h k e m
vede
yedilik mani yazamıyan
şair-ler görüyordum,
Haktan
beğenmez !

Kadir Haktan TÜRKELİ