12
Yorum
16
Beğeni
4,9
Puan
1686
Okunma

Bir kara yel esip ayırsa bizi
Sanma ki yürekte izin silinir
Ölünceye kadar geçmez bu sızı
Bir aşk daha bitti öyle bilinir.
Uzaktan hoş gelir davulun sesi
Yalnız yanan bilir yangın isini
Kaybolur da gider gül’ün neşesi
Bülbül kaybederse gül adresini.
Yağmurlar yağarken kirpik ucuna
Yürek yangınını söndürür sanma
Bir nebze şerbettir belki acına
Dinen yağmurllara aldanıp kanma.,
Benim kıta’m derdin Asya’m sevdiğim
İlk keşfeden benim gönül bahçeni
Kurda kuşa bile sensin övdüğüm
Şimdi kimler kırdı gönül lehçeni.
Uzaktan uzağa bakan gemiler
El eder zannetme yandan geçerken
Sevdaya küsüyor o acemiler
Ayrılık deyip de il’den göçerken .
Senle ben ikimiz ayrı diyar da
Gönülden bağlandık bir birimize
Felekten saklanmak bize koyar da
Söz anlatamadık tek dirimize.
Oyun sahnelendi daha başından
Ben kötü roldeydim senden uzakta
Ayrı kalacaksın dendi eşinden
Kader saf’ın aldı konan tuzak’ta..
Şimdi başım önde gözüm yollar da
Zamanı sayarım kavuşmak için
Süslendi ağaçlar çiçek dallar da
Ben kış’ta gömülü farkı siz biçin.
Ayvazım DENİZ
5.0
94% (16)
4.0
6% (1)