sarhoş bir şehrin kimliksiz düşleri düşüyor gecenin rahmine
ve gözlerimiz karardıkça uğulduyor sessizlik







yasak şarkılar söylüyoruz yalnızlıkla el ele verip
sözleri hiç yazılmamış şarkılar
hiç bir makama sığmayan
ve hiç bir notanın eşlik edemediği
lehçesi kayıp şarkılar

sus diyor Tanrı
susuyoruz diz boyu



firara meylettiğinde aklımız
dikenli tellerle sarıyoruz kıyılarımızı
çarptıkça yeni bir ayrılık doğuyor gözlerimize
ve ölüyor
kaçak umutlardan peydahlanmış kavuşmalar

şimdi delirmenin tam zamanı diyor şair
şimdi kaçmalı aklım başımdan

toz duman bir hiçliğe mağlup oluyor huzur
kusurlu tarafımız ağrıyor sonra
ağır hasar alıyor
göğüs kafesimizde beslediğimiz çocuk
ortasından yırtılıyor özgürlüğü


kendi kafasına sıkıyor son kurşununu aşk
ihanet
bağımsız
ve
illegal cümleler dönüyor olay mahaline

elimiz kolumuz kimsesizlik

hiçlik sağımız solumuz