Bir kadın tanıdım
Yalnızlığa merdiven dayamıştı!
Gözleri uzaklarda…
Gülüşleriyle
Yüreği sol vururken
Cennetsel bakışlarını
Görürdüm
Yürürdüm
Vurulurdum
O ağlardı…

Bir kadın tanıdım
Yıllarca beklemesini bilirdi
Sevdiğine yanacağını da…
Ufukları tarardı
Kuşlara bakardı
“O” ne zaman gelecek derdi
Derdi, sıcak bir aşiyandı!

Bir kadın bilirim
Yüreği bahar ateşi
Dudakları taze kırmızı
Gözleri sevgi huzmesi!
Ben bakardım
O susardı
O konuşur
Ben yazardım
Öyle bir kadın işte!
Öpülürdü, şiirle
Masalsı bir aşkla


Hüzün aynasından
Yıldız düşmüş saçlarını
Tarardı
Yüzündeki çizgilerden
Yol arardı
Geçmişe
Geleceğe
Durup akardı

Kar beyaz türküler eşliğinde:
“Ellerini aç!
Kar yağacağım birazdan avuçlarına
Pamuksu ellerine
Bir kelebek gibi
Sağından kalkar
Soluna konacağım;
Kan gibi kalbine ineceğim” diyordu


Deman Ronahi/ 2BİN13