2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1463
Okunma
Sessizliğin izdüşümünde başladı gece.
Lal olmuşken dilim birer birer
İçime aktı hep sözlerim.
Kapana kıstırılmıştı gibiydi mutluluk
Ve
Ne varsa
Boğazımda
Düğüm düğüm
Yokluğunu yaşamaktaydım
Hasretine hasret kaldığım
Görmezken gözlerim,
Hissetmeyi bilmezken
Soğuk ellerim;
Dokunduğum sıcak ya da soğuk
Ve isimlendiremediğim özlemlerim.
Nöbette iken
Bu beden
Ya acıları çeken ruhumda
Neydi gizlenen…
Kilitlenmiş yalnızlığı dile gelmeyen
Telaffuzu mümkün olmayan
Çoktan kaybettiğim;
Hepsine kocaman bir elveda.
Manasız dünlerin bir dinleyen olsa
Hani
Nerede
Gönlüme kazınan
Birer birer çıkıp çıkıp gelse
O buz gibi mezarından hani?
En kötüsü de bu ya işte
Yaşayanı yaşarken gömmek
Kimliksiz bedenleriyle.
Bitmedi gitti şu hasret,
Zaman çoktan hükmünü yitirse de…
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz