0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2205
Okunma
Bir kadın, bir de adam vardı.
Yüzünde uçuyordu kuşlar,
Gökyüzü, uçsuz ve bucaksızdı.
Burnundan başladı adam
Dokundu gökyüzünün boşluklarında kadının.
Yahut, değdirdi gökyüzünün sonsuzluğunda ellerini,
Seviştiler.
Yahut, derin uykular yarattılar.
Karanlık.
Kuru, pembe dudaklarında gök kuşağı vardı kadının
Renk renk öpmek dudaklarını senin, dedi adam.
Sıcak, beyaz yahut mavi bir düşün ortasında
Zevkten dört köşe ve dört bir nala sürgünüm, dedi adam.
Ninni gibi sesi vardı kadının,
Çok soğuktu, ürkütücü soğuk.
Adam,
Korkuyordu soğuğundan arzulu kadının.
Kadın sevmiyordu hiçbir adamı ve bu adamı da.
Adam öldü bir gün.
Kadın şiir oldu ertesi gün.
5.0
100% (4)
