Ummazdım, elim cebimde yürürken
Boynuma bir ip geçireceğinizi
Ve asla hazırlıksız yakalanmazdım böyle
Küçük bir çocuk gibi kaçarken yağmurdan
Boynumda bir iple ölüme sürükleyeceğinizi!





Göğe çeken o ipin korkunç karanlığından şüphe etmezdim
Sancılarım olduğu o geceler şiir yazarken
Çünkü ben hep göklerde arardım umudu
Savururken göğe çeken ip beni
Avucumdan zeytin çekirdekleri dökülürken
Küfrettiğim şehri ayaklarımın altında görmeyi
Tahmin edemezdim!




Yağmurdan daha saf bir dua ederken geceleyin
Boynumda bir iple secdeye alnım değdi
Sen düşlerimde bana yürüyordun
Bir yürümektir gidiyordu ve trenler susmuyordu.




Boynumu çevreleyen o ip göğe çekerken beni
Yağmurların şehre nasıl düştüğünü
Böyle pişman, böyle ıslak ve böyle güzel seyredemezdim
Kök salmış ağaçlar, gökte uçan kuşlar ve intihar etmiş kadınlar görüyorum
Göğe çeken ipin kusurlarında.




Bileklerimi kestiğim gece, kan içinde ve ağlarken
Bir ağacın kavuğunda bekliyordum ölümü
Ben ölürken boynuma bir ip geçirdiğinizi
Kim görse üzülürdü



Ben bir ağacın kavuğunda beklerken ölümü
Avucumun içinde gözlerin belirdi

Amin.