Bu kadar soğuk olma yüreğimi,
Isıtacak kimse yok artık
Soguk ayazını çek üzerimden üşüyorum
Sanki her şey üzerime geliyor gibi korkuyorum
Buralar da kim dost kim arkadaş bilemiyorum
Bu şehir bana dört duvar örmüş
Senin yokluğunu fark etmesin diye..

Takvimlerden yapraklar düşerken
Tıpkı Son bahar misali,
Günler acımasızca geçerken
Yine saatler Onun yokluğunu gösteriyordu
Buralarda gökyüzünü hüzün bulutları sardı
Aglıyordu kimse bunun farkına varamazdı
Anca yürekten sevenler Anlardı

Sevenlerin yüreginide koca bir hüzün sarar
Bazen ağlamak ister; içten içe
Göz yaşı yağmur damlası gibi süzülür yanağına
Bir Kar tanesi kadar soğuk olmasan
Üşüyen bedenler var her ıssız sokakta;
Titreyen bir ses var sanki ;
Her vedaların Ardında.
Donup kalan yürekler var;
ONUN YOKLUGUNDA...