Yanlıs İnsanlarda gerçek mutluluğu aramışsın
Sahte insanlar da sevgiler kurmuşsun
Gercek Seni sevene inanmayan Sen
Vazgeçmeyi seçmişsin.....
Oysa o iki kelime çok zordu;
Bir türlü seni seviyorum diyemezken
Kendine dikkat et lütfen diyordum

Çünkü Ben Seni...!!!
Seviyordum Sen bilmiyordun
Bak perde senin için açıldı
Tak maskeni sahne senin
Hadi seviyormuş gibi yap
Tekrar tut ellerimi; okşa saçlarımı
Canım de konuş işte...

Oysa ben senin ellerini tutarken
Hiç bırakma Beni diyercesine tutmuştum
Ve sen bunu farkında bile değildin
Sen yalnız kendini düşünüyorsun
Her şey kendi çevrende şekillensin istiyorsun
Sözlerin kurşun gibiydi sanki
Bana vazgeçelim cümlesini yazdığın an

Beynime bir kurşun sıksaydın
Oracıkta emin ol bu kadar acı çekmezdim
Sen kazandın Bense kaybettim
Seyirciler seni alkışlasınlar
Seni Seven öldü...!!!
Bakma bedenimin yaşadığına
Yaşayan ölüden bir farkım
Yoktu Aslında....


Sen mutluluğu ararken ;
Benim tek tesellim yalnızlığım olacak
Şimdi senin yokluğunu üzerime giyindim
Tıpkı gökyüzünün Akşam olunca
Karanlıgı üzerine giyindiği gibi
Senin varlığın sevinçlerim olurdu
Gökyüzünü süsleyen yıldızlar gibi

Kimi zamanlar seni çok özlüyorum
Topragın yağmuru özlediği gibi
Kısaca bitanesi senin tuttuğun elleri
Bundan böyle Hüznün elleri tutacak Ellerimi;