Her âşık olanı şair mi sandın?
Aşk geçen her cümle şiir mi sandın?
Aşk hep karşı cinse dair mi sandın?
Vatan Bayrak Allah sevgisi de aşk!

Banalı sanalı görüp sezmemiş
Nice şair var ki; eşe yazmamış
Eşin vefasını aşkla süzmemiş
Ömür adayanın ilgisi de aşk!

Özverimiz ile basılan yolduk
Nice evli bekâr nicemiz dulduk
Kimimiz başa taç kimimiz pulduk
Çileye sabretme bilgisi de aşk!

Doğru adaletten, haktan yanayız
Noktayız, virgülüz, özde manayız
Biz evlat, biz eş’iz, bizler anayız
Annenin evlada sevgisi de aşk!

Yanlışa haykırıp doğruya susan
Kovulsan da köyden, olmasın tasan
Zalimin zulmüne diklenip kusan
Yüreğin mazluma gölgesi de aşk!

Şiiri bilenler selama durur
Cahil olan susar, dinler oturur
Yarı cahil gaf’la ok olur vurur
Can dostumun buna öfkesi de aşk!

SU KILICI

Dün Afet Kırat dostumun eklediği şiirine cevaben.


Can dostun yüreğinden tekrar dökülen damlalar:

Ah bacım ne bilsin bu garip aşkı
Yalnız şiirlerde geçer sanıyor.
Dertlerle can olmuş haylamış meşki
Bazen uyduruyor öyle anıyor.

Annenin evlada sevgisi tutku
Evladım der iken tutulur nutku
Aşkları boşlamış sanma ki utku
Her yazılana safça kanıyor..

Şiir mi olurmuş kadın kokusu
Afet bu dinlemez ne duru susu
Aklına takılmış şu aşk hususu
Öfkelenmiş bir kez şimdi yanıyor.

canımsın sen benim candan ötesin
canım sıkılınca geliyor sesin
mutluluk içinde sürsün nefesin
gerçek olan aşk bu dostun desteği. Afet Kırat