(Anneler ve kayınvalideler adına)

Koş ellerin peşinde hiç kesilmesin hızın
Düşersen bir gün sen de bir boşluğa ansızın
Senin de yüreğinde dinmezse eğer sızın
Anlarsın beni ama o an çok geç olacak.

Kırıldı bir kanadım tek kanatla uçamam
Ebedi mahkûmum ben istesem de kaçamam
Kanayan yüreğimi sana asla açamam
Tek dileğim tez elden bu ömrüm son bulacak.

Candan seslenişini beklemekten yoruldum
Kul oldum köle oldum her umuda sarıldım
Yaşamaya hakkım yok, bu dünyaya darıldım
Bedenim dar geliyor nefesim boğulacak.

Anladım ki ben asla kazanamam gönlünü
Olmayacak hayalle harcamışım ömrümü
Son pişmanlık faydasız duyarsan öldüğümü
Bil ki kıyamete dek yüreğim kanayacak!

Ölüm başım üstüne, yolunu gözlüyorum
Artık kimseyi değil, toprağı özlüyorum
Ona kavuşmak için her yolu izliyorum
Gidişimle gönüller huzura kavuşacak!

Korkma ah’ım yok sana, kaderime dargınım
Hatanın çoğu bende, ben kendime kırgınım
Yüküm yarım asırlık, taşımaktan yorgunum
Sen ağlama, bulunur ardımdan ağlayacak!

SU KILICI

Not: Bu şiir , hayırsız oğlu ve gelini yüzünden birkaç yıl önce kanser olup Hakkın rahmetine kavuşan Fatma dostumun adına, empati yoluyla yazılmıştır. Onun duygularını hissederek yazmaya çalıştım. Belki taş kalpli oğul gelin, kız ve damatlara bir ibret olur mu diyerek...Ruhu şad olsun Fatma annelerin.