Leyla çölde serap,Leyla çölde kum
Bilinmez bulunmaz ne yol ne de iz.
Ararsan Leyla’yı gözlerini yum
Sarsın dört yanını ateşten deniz.

Adres sorma Leyla, adresim belli
Çölünde eserim, yağmurlu selli
Narın yârim oldu, duvaklı telli
Aşkın kalpte sultan, akılda kriz

Sakın sorma Leyla, beni kimseye
Taşlar, taş kalpliler, delidir diye
Anlamaz Mecnun’u, hiç kimse niye
Biz aşkta kaybolup gitmiş bedeniz.

Aşkı bilmez Leyla, aklı silmeyen
Yüreğini dilim dilim dilmeyen
Mecnunu hor görür, aşkı bilmeyen
Aşka düşsen ne bet kalır ne beniz.

Sen ölmezsin Leyla artık yaşa dur
Fellik fellik kaçsan Leyla boşadır
Aşkın kalpte sultan Leyla paşadır
Aşkın yumruk olur, tıkanır geniz

Ateşten gül açtı geçtiğin çöller
Kavurdu Bülbül’ü konduğu güller
Kurudu gönlünde, ırmaklar göller
O ateşin külü, kulu bendeniz.

GÖNÜL DOSTLARINDAN GELENLER
Leyla duy sesini Mecnun bülbülün..........SU KILICI
Bülbülsüz değeri olur mu gülün?
Eninde sonunda gelecek ölüm
Gelmeden çözülsün aşk bilmeceniz

bu biçare kulun önünde aciz,............CEMKA
beynime senle geldi,haciz,
el-alem malımı etti mariz,
leyla’m sız dertlere düşürme beni...

ŞİİR YAZAR HER DEM BÜLBÜLE GÜLE.............İBRAHİM KARAÇAY
EL ATAR MECNUNUN GEZDİĞİ ÇÖLE
BÜYÜMÜŞ DE ŞAİR OLMUŞ BAK HELE
SAĞOLSA DA BİR GÖRSEYDİ DEDENİZ