Uykunun salıncağından
Ansızın düştüm
Gece; karanlığından
Küfreder gibi baktı gözlerime

Acıdan yorgun argın
Küf tutmuş gibi
Durmuştu dörtonbeşte
Akreple yalkovan

Kalktım
Bir duvarlara baktım
Bir içeri sızan loş ışığa
Git gide artar Eylül ağrılarım
Tutuklu kalırım
Ruhumun suskun inleyişinde
Yara bere içinde
Duygularım

Sobada çay kaynıyor
Buğusunda hayalin bulandırır kalbimi
Ne olurdu sanki
Dizimin dibinde dursaydın
Asi bakışlarında geceyi yorsaydın
Kimbilir
Belkide böylesine
Hasretinle şizofren hastalığa düşmezdim
Durup durup kaygılı sancılarla didişmezdim

Güz bakışlım ahh
Şimdi olmaz
Gelme efkar demlerime
Umudu içirme gözlerime
Ömrünü kenetleme ellerime
Sancılı buseler kondurma
Yalnızlığıma
Körkütük sen’im zaten
Beni sende tüketen

Dışarıda yağmur yağıyor
Hani sevdiğin
Her damlası hicran sağıyor
Can sevdam acıyor
Hani bilmediğin

Haydi git artık
Kızdırmak istemem geceyi
Sabaha kapanır gözlerim
Düşüme gelişini gözlerim
Geç kalma emi..!



Meryem ASLAN