Hasret
İki yalnız ağaç üşür birbirine sarılır ağlarsa
gözyaşları donar buzdan sarkıtlar oluşur aşk’ta üşür elini tutan olmazsa makasla kesilir gibi hayallerimiz orta yerinden geriye bir sen bir ben kalırım o gece denize bir ay düşer bir ay daha- bir ay daha geçer geriye bir sen kalırsın bir ben kalırım donar gözlerinde bakışın hasretiyle yanarsın-şöyle candan sımsıcak bir kucaklayışın gece sabahı özleyedursun-sen beni ben seni özledikçe sevda kar düşürür saçlarımıza dipte biriken tortular-acılar anılar anlar vakit olur kimsesiz bir yalnızlığın koynundasındır sen uzaklara bakarsın-beklersin yolunu şaşırmış bir yolcu gelsin her gün bir sonraki güne yalnızlık mayalar telin ucunda titrek sesimiz dokunur bam telimize gün sayarız dualarla vakta ki herkes ölmüş tek biz kalmışsak bile ne sen gelebilirsin ne ben gelebilirim sana kabrimize dikilen gül ağacı kurur hasretten kurur hasretten su veren olmaz bir şeyler anlatır belki ölü bakışlarımız hasretiyle kül oluruz yanarız yakarız evren’ide bir değil bin kez ölünür şöyle candan sımsıcak bir kucaklayışın ölümsüz hasretiyle Yüksel Nimet Apel Şiirimi okuyup değer kattıkları için, sevgili İlyada odyssia, Selma Şengül edib/ahmet ve sayın Maide Özgüç’e ayrıca Gülper’iye teşekkür ediyorum. |
Yüreğine
Emeğine
Sağlık
selam saygı sevgi sabır ve dua ile
ALLAH C.C. emanet ol.