haksızlık sokağında
pejmurde kalmış
sahipsiz kadın !
yoksa kirpiklerinden Munzur çayı mı döktü ?
ıslatılmış yanağından dökerken
gül damlasını
bir nusübet feryatındır,yeri göyü inleten

ruhunun derinliğinden volkanik bir dağ gibi patladı patlıyacak kadar dolusun kadın
biliyorum beyninin kılcal damarlarından
bir daha doğmuyacak şans yerine
iyicil güneş in?
oysa !
toplasam dört kitabı yığsam önüne
hangi din ?
hangi mezhep ?
hangi tarikat ?
zerre kadar özgürlük serdi önüne ?
dedim ya !
kırılmış ,paramparça olan onur,kururun
lâllaştırılmış dilin
lehçen ve şiven
yitir-tir-ilmiş öz güvenin
dirençin,
kimliğin
adın
soyadın
k a d ı n

gün gelir,gün geçer..!
yeniden ’kurtuluş halayı başlar ’özgürlük adına
kimbilir belki de bir isyan
ateşinde baskı tozunu üzerinden atar
kalkarsın ayağa !
kimbilir direnç,halayın ın başı oluverirsin .?

öyle ya k/adın
özgürlüğün
varsa varsın
yok/sa ne adın
ne soyadın
nede kimliğin
k/adın...!

Kadir Haktan TÜRKELİ