Anneciğim

Uyusam bebek gibi, felekten bir gün çalıp,
Dizlerinin dibinde, gül yüzüne bakarak...
Okşasan saçlarımı, gözün gözüme dalıp,
Ruhuma bir su gibi, damla damla akarak...

Yine, bana ninniler söylesen anneciğim...
Nasıl ihtiyacım var, bir bilsen anneciğim...

Güneş olup geceme doğ, ısıt, kuşat beni,
Müjde getir kışıma, taze bahar yelinden...
Bulutların üstünde, bir nefes yaşat beni,
Bir salıncak kur bana, saçlarının telinden...

Dolaşalım mazide, elele anneciğim...
Erelim, o sımsıcak visale anneciğim...

Günler, aylar, mevsimler, bir anda gelip geçti,
Ömrümün kıyısına, demir attı hüzünler...
Sonra bir rüzgar esti, bağrımı delip geçti,
Sensiz kaldı gözlerim, söyle nasıl gülsünler...

Bir derya ki içimde, çağlar hep anneciğim...
Söz dinlemez gözlerim, ağlar hep anneciğim...

Her gece ağlamaktan, kanla doldu mendilim,
Artık ruhumda vehim, yüreğimde acı var...
Karardı birden dünyam, yanmaz oldu kandilim,
Nöbet tutar başımda, hasret denen canavar...

Ne gün biter bu gurbet, bilemem anneciğim...
Bırakmadan yakamı, gelemem anneciğim...

Kapanıpta ufuklar, bastırınca karanlık,
Buz tutuyor bedenim, titriyor, üşüyorum...
Unutup hayalini, düşünmesem bir anlık,
Sanki bir uçurumdan, boşluğa düşüyorum...

Beni bu çıkmazlardan, çek kurtar anneciğim...
Sen tutmazsan elimden, kim tutar anneciğim...

Akşam olur canlanır, duvardaki resimler,
Kuşatır her yanımı, azgın hasret korkusu...
Gelir bir bir aklıma, sensiz geçen mevsimler,
Buram buram burnumda, nur teninin kokusu...

Şefkatine, sevgine, muhtacım anneciğim...
Gözbebeğim, göznurum, baştacım anneciğim...

Uzaklarda olsan da, kulaklarımda sesin,
Bitmez mesafelere, arsız hasrete inat...
Ilık bir rüzgar olur, bulur beni nefesin,
Yokluğunda hayalin, açar bana kol kanat...

Seni düşünmek, bana can verir anneciğim...
Kavuşuruz, gün gelir, an gelir anneciğim...

Sabret, üzerimizden dağılacak bulutlar,
Açacak bahçemizde, taze kır çiçekleri...
Yorgun gözlerimizde, yeşerecek umutlar,
Kabul edecek Rabb’im, tutulan dilekleri...

Beklenen güneşimiz, doğacak anneciğim...
Ümidimiz hasreti, boğacak anneciğim...

Gün döndü, düştü cemre, gelen taze bahardır,
Bu soğuğun ardında, sımsıcak günler vardır.
İnancını diri tut, ümitlerini canlı,
Gecenin saltanatı, aydınlığa kadardır.

Kesişir yollarımız, bir yerde anneciğim...
Burda değilse bile, mahşerde anneciğim...

Ahmet Turgut Atlık bey kardeşim, canım ciğereim. Annelara yazılan şiirlere bayılırım. Ne güzel yazmışsın bu şiiri böyle. Yüreğin var olsun. Kalemin daim olsun. Kutluyorum. Kocaman tebrikler. Alkışladım.
Selamşar, sevgiler, saygılar

hayret bu kadar mükemmel bir şiiri okuma hazzından mahrum kalan insanlara ve geç okumanın ezikliği ile kendime yanıyorum.
selamlar saygılar.