İnsan Müsveddeleri

Geçip kendilerinden atılıp kollarına,
Verdiler nefslerine bütün irâdeleri.
Kırmızı halıları yol edip yollarına,
Elleriyle serdiler insan müsveddeleri.

Taşıyıp başlarında bayrağını zilletin,
Kapladılar en nezih, en süslü caddeleri.
Adı cehâlet olan bir hançeri milletin ;
Göğsüne sapladılar insan müsveddeleri.

Gizli saklı ne varsa çıkarıp mahzeninden,
Kaldırdılar üstünden en mahrem perdeleri.
Boşluk nereyse girip haktan hukuktan dinden
Her koldan saldırdılar insan müsveddeleri.

Kaldırıp lügatlardan ismini kavramların,
Koydular mânâların yerine maddeleri.
Ne rüzgârlar görüp de yıkılmayan çınarın,
Köklerini oydular insan müsveddeleri.

Bilselerdi tomurcuk vermeyecek bu tohum,
Uyurdular toprağı ekmeden dedeleri.
Öylesine ümitsiz, öyle bitkin ki ruhum,
İnsanlığı vurdular insan müsveddeleri.

a.t.a
2022