Şafak söktü sökecek bir ayazın koynunda
Yalnızlığın vebali vefasızın boynunda.
El sallayarak gider yıldızlar ile gene
Buzdan sarkıtlar kalır akıllarda bu sene
Açıldı gökyüzünden mai-siyah bir perde
Rüyalarından kalan ‘’âh’’ içinde ‘’yâr’’ nerde
Üşüyen kimsesizler gökten inişte şimdi
Üşüyen yüreğimle bir serzenişte şimdi

Tül perdenin arkası sanki gölge oyunu
Kimi evliya kimi Karaman’ın koyunu
Perdeden yansımalar aynı gözükür bize
Sonra dile gelir söz ,sözden inerek göze
Susar izleyiciler söz ile göz yarışır
Dilden dökülenler ki yaşlarına karışır
İnanır yürek hemen yaş düşen gözlerine
Rahmet olup dökülür gönülde közlerine

Şafak söktü bugünde aralandı perdeler
Bugün ölümle hayat bilinmez ki kimdeler
Ne aşikar görünür güneş olur açılır
Ne amâ karanlığa vuslat olur saçılır
Anında gelir vurur kapının tokmağına
Ateş düşürür döşe yaş iner ekmeğine
İstemsiz gelir gene bir serzeniş içinden
Bir‘’Lâ Havle’’ çektirir her serzeniş içinden
Sündüs ARSLAN AKÇA