Sen gülersen ;bahar güler, yaz güler,
Sakın kaşlarını çatmayasın yar.
Dert ile inleyen garip saz güler;
Gülün dikeniyle batmayasın yar

Gönül dergahına gelesim olur,
Muhabbet etmeye kapını bulur.
Gözlerin gönlümü, aklımı alır;
Vardığım kapıdan atmayasın yar

Âbu hayat bulur bu can seninle,
Şen ocağa döner bu han seninle,
Deli deli akar bu kan seninle,
Rüzgarın önüne katmayasın yar.

Bilirsin çekilmez derdin beteri,
Sinemde hicranım vardır yeteri.
Ben hep yaralıyım o günden beri,
Benimle dert alıp satmayasın yar.

Sakın ha , sensizlik adını anma
Sensiz olan gönül hiç güler sanma.
Yokluğun ölümdür halime yanma,
Kabrimin üstünde bitmeyesin yar

Dalgalı denizdir benim limanım,
Bazen Azrail’den bile yamanım
Şerbettir leblerim ağu bir yanım
Zehiri bal diye tadmayasın yar.

Aşk oduna düşen iflah olur mu?
Fuzulice aşktan nasip alır mı?
Yunus ile yanıp harı kalır mı?
Ateşler içinde yatmayasın yar.

Bülbülüm dalına konmak isterim,
Her gece serenat sunmak isterim.
Sinenin üstünde yanmak isterim;
Benden uzaklara gitmeyesin yar

Fırat’ın Kızı’nın gözleri yolda,
İstersen saçını başını yol da,
Dönemem geriye gittiğim yolda,
Ömrünce dalımda ötmeyesin yar.
Sündüs ARSLAN AKÇA