’’senden sonra
değişti acılarımın alfabesi
artık A’dan başlayıp
en fazla D’ye yürüyor kelimeler’’

demli içiyorum çayı eskisi gibi
sadece
bir şeker fazladan atıyorum
sanki o zaman
eksikliğin
buruşturmuyor dilimi damağımı


akşam üstleri
ayaza vurmuyorum yüzümü
parmaklarım uyuşuncaya kadar
hiç bilmediğim sokaklarını şehrin
adımlamıyorum adını sayıklayarak


en fazla pencere kenarından izliyorum yağmuru
saçlarımdan süzülüp
göğsümü delmesine izin vermiyorum
hem
selamda söylemiyorum sana
her baktığımda güneşe


sırf sen izliyorsun diye
neden bahsettiklerini bile bilmediğim
televizyon programlarını izlemiyorum
merak etmiyorum uzayı
düşünce gücüyle neler yapılabileceğini
düşünmüyorum

aklından geçenleri uzak tutuyorum aklımdan
gece nöbetlerine bölmüyorum uykularımı
kabusta görmüyorum artık biliyor musun
galiba git gide
geceylede barışıyorum


ne zaman üşüse ellerim
kalbimin üstüne koyuyorum artık
bulaştırmıyorum ellerinin lekelerini kelimelerime
öfkemden
dişlerimin arasında ezmiyorum
bütün tanıdık isimleri


senden sonra
rengide değişti acılarımın
yeşil giymiyorum üzerime artık
artık
en kırmızı halini yazıyorum şiirlerin


ve
senden sonrasını