Duygusal ve oldukca içine kapanık bir insanım ben ,
İçimde kopan fırtınayı herkes kolay kolay anlayamaz ,
Gülümsemelerimi kahkahalarımı bilirler sadece ,
Ama bilmezler ki bir o kadarda üzüntülerim ,
Yaşanamamışlıkdan doğan pişmanlıklarım var benim ...

Hayal kırıklıklarım da çoktur göstermediğim ,
Hepsini gülümsemelerimin aralarına serperim ,
Kazandığım hayat tecrübelerimden ,
Kendime bir mutluluk maskesi yapar,
Hissettirmem kimselere acılarımı gizlerim ...

İyiyim derim soranlara güler geçerim ,
Sorgulamalarına yargılamalarına izin vermem ,
İçimde açtığın derin yaralarımı saklar ,
Bişeyim yok her şey yolunda derim,
Oysa bilmezler ki günden güne eririm ...

Aslında birazda gercekdir dediklerim ,
Sen yoksan hayatda birşeyimde yoktur bilirim ,
Kimse bilmez hayatla kıyasıya kavgamı ,
Yorgunluğumu göstermem kimselere,
Bilsinler istemem gizlerim gözyaşlarımı ...

Suskunluğumu,sessizliğimi,kızgınlığımı ,
Sensizken yaşadığım tarifsiz acılarımı ,
Kimseler bilsin görsün istemem ,
Bu AŞKın bende acdığı yaralarımı ,
Beni boynu bükük kimsesiz nasıl bıraktığını ...

Dalgınlığımı belli etmem kolay kolay ,
Kırılmışlığımı,icimde yanan yangınımı ,
Vurup giden kırıp döken fırtınamı ,
Hele hele sensizken yaşadıklarımı ,
Ve en başta hayallerimin intiharını ...

Dedim ya herkes anlayamaz kolay kolay beni ,
Gidişinin bende bıraktığı izleri,caresizliği mi ...
Sadece iç dünyama girebilenler anlaya bilir beni,
Neler cekdiğimi ve yokluğunda neler cekebileceğimi ,
Yavaş yavaş eriyip tükenip bir gün biteceğimi ,
Seni severek bu dünyadan göçüp gideceğimi ...