sana ne çok ihtiyacım var şu anda
cadılar bayramı da değil cadılar evde
yine kuyruğunu sokan yılan pozisyonundayım
biri susup konuşuyor diğeri
şimdi iyi anladım
bir bardak çay kadar yokmuş değerleri


ipini koparan deliler dolmuş bu eve
yazmazsam bütün melekler küser
İstemedi ya artık Nazik köleliği
bütün zehirlerini kusarlar
ellerinde dolu kâseleri


elimi kımıldattığıma pişmanım her biri için
dilimi yorduğuma,
tatlı bir tek söz bile söylediğime


nasıl yumulurlardı kendilerine
beni sürürlerken eteklerinde
ellerindeyken boğazımı sıkan ipleri
nasıl keyifle gülerlerdi
ölüp giderken
güzelim zamanlarım


iyiydi
küçük hanımlara hizmet ederken
terse döndürünce devranı
nasıl da arkasını döndü başcadı
dili azgın bir boğa gibi
ayakları hasmına saldıran bir düşman
hepsi kardeşimdi
kardeş!

hoşçakalın dedim sadece
çıktım arkama bakmadan!


bıraktım az daha yolsunlar arkamdan tüylerimi
zonklatsınlar beynimi


ne çok ihtiyacım var sana
gerçek diyen sesine
ya da güllerle bezeli bir karta
bir imzan bile yeter
zarfın üstünde!



3. 12. 2013 / Nazik Gülünay