4
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
1245
Okunma
zamansız bir anı devirdi adam
öfkeyle özlem arası
kadın bana mısın demedi yine de
bir yağmur sonrası açan şen şakrak bir gök gibi
adam, çok ağır bir eşyayı sırtlar gibiydi
yerden kaldırıp anca iliştirebildi herhangi bir çekmecenin cebine,
kapının girişindeki köşelik yerine...
bir şeyleri örter gibiydi sanki
yok hayır gömer gibiydi bu defa
daha çok geçmişi geçmişe
olmadı bütün pencereleri açtı adam
ardından televizyonu ve radyoyu son sesine kadar
bastırmak istermiş gibi büyük çaplı bir isyanı
ve ardından çarpık bir kahkaha
odanın bütün duvarlarını iyiden iyiye yurt edinircesine
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
