Ben giderken senin son mutluluğun olacağım
Artık seni düşünmeyeceğim
Gözlerime bir damla yaş düşürmeyeceğim

Artık hiçbir kapının ardında kendimi bırakmayacağım
Paslı zincirlerle kendimi zindana kilitlemeyeceğim
Soğuk mevsimler içimi deşercesine üşütemeyecek
Ve sol yanımdan alıp seni kapı önüne bırakacağım
Bırakacağım ve kapıyı örteceğim üstüne
Neye uğradığını şaşıracaksın
Depremler olacak tüm çürümüş bedeninde
Sazının teli orta yerinden kopacak
Şarkılar notasız kalacak
Ve hiç bir şarkı beni anlatmayacak sana
Bir it gibi sokak ortasında kimsesiz kalacaksın
Tir tir titreyeceksin, içini ısıtan bir ben olmayacak yanında
Üşüdüğünde sarılamayacaksın kimseye
Nefesin kesilip, yığılacaksın olduğun yere
Seni kolundan tutup kaldıran bir ben olmayacak yanında
Kalbine dokunup bir beni bulamayacaksın öldürecek
Kendi kendini öldüreceksin, benim olmadığım kalbinde

Acı nedir, ölüm nedir hepsini tek tek yaşayacaksın
Duvarların üzerine yıkılması nasılmış göreceksin
Yaşarken nefes almanın yaşamak olmadığını öğreneceksin
Sağanak yağmurların kenti nasıl boğarcasına yağdığını göreceksin
Ve şehrin en işlek sokaklarında yalnızlık nasılmış göreceksin

Ben giderken senin son mutluluğun olacağım
Artık seni düşünmeyeceğim
Gözlerime bir damla yaş düşürmeyeceğim

Yaralı bir serçenin kanadı olacağım
Ama senin hiç birşeyin olmayacağım
Beni heryerde arayacaksın
Aradığın hiç biryerde bulamayacaksın
Gözlerindeki yaşlarla baş başa kalacaksın
Ve o zaman anlayacaksın
Severken elin kolun bağlı çaresiz kalmanın ne demek olduğunu
Oysa ben seni yaşatmak için
İçimdeki baharları yağmaladım
Çiçekleri kurşuna dizdim
Odamın zifiri karanlığında resmini göğsüme asıpta sabahladım
Ama sen kendi kendini hiç yaşatmadın bende
Kalkıp hiç birşey talep etme kalbimden
Kalbimi dar ağacına astım
Yokluğun beni aramasın
Şiimdi yaşattıklarını sindire sindire ölebilirsin

İbrahim DALKILIÇ ( 30/11/2013 // 05:01 )