sabahlar sisli,yerde bulutlar
hiç yaprak çıkartmamış gibi ağaçlar
puslu deniz düşmüş gözlerinin altına
kirpiklerinde çatlayıncaya dek ağlayan bebenin kalbi
yeni bakışlar çizmeyi unutmuşsun bir yerde
uzadıkça uzamış kalbinle dilinin arası
soğuk gecelerden sonra ellerini ısıtan
güzel soluk almanı sağlayan
bir kapı aralığı gülüş
aşk, çiçeğini nerde unutmuşsun .....



seninle anımsıyorum şemsiyesiz yağmurları
birbirimizin içine saklandığımız
körebe bir hayatta değneksiz yürüyerek
bir geçit aramamız gözlerden gözlere
üstümüze bindiren, yıkık duvarları unutup
kaybolmamız ucu görünmeyen
yıldızsız sokaklarda


küçük bir tıkırtıya birlikte koşmamız sonra
kaybetmeden ayağımızdaki ritmi
susuz bir yolcu gibi çöllerde
yürümemiz birlikte yeşeren su sesine
bulmak umuduyla yol almak
kana kana içeceğimiz kaynağa


sen peter ben çiçek kız daha
çiçekli düşler serperken bahçelerimize
yeni sümbüller dikerken suyun böğrüne
ayları bırakmazken gecede, karanlıkta
çöreklerimizin içine katarak
kuru elma hoşaflarının yanına
sarı ayvalar sallanırken
evlerimizin önünde




27. 11. 2013 / Nazik Gülünay