Ve sevgili,
Zamanıdır ölmenin şiir dilinde…

Uzak tutma, müptelasıyım teninin.
Bir bakış uzat uykundan uykuma,
Rüyalarına gireyim hayallerinin.
Çocuklarda üşür,
Güneş soluk,
Ay, kara çarşaflar serer
Gök’yüzüne muhtaç bu şehir,
Bu girdaplar ölüm,
Soğuk
Ve kimsesiz kalır kimsesizliğim.

Uzak tutma tebessümünü,
El çeker nefesim,
El elini,
Lal olur kanatları düşlerin,
Soluk,
Kırık kapısı
Ve yağmur ağlar,
Sis ölüm perdesi gidişinin
Kal ve bir çay demle serçe gözyaşlarımdan.
Tadı da güzeldir seninle ölmenin…

Ve sevgilim
Dörtnala bahar koşar endamında,
Akşamsefası düşler kurar
Alıcısı olmaz hiçbir yalnızlığın
Semt pazarında.
Kal!
Nefesler sarf et gözlerime,
Ya da hiç konuşma bak öyle derince
Hendekler açarken dudaklarım
Dudak aralarında.
Ve gelecekse O an baş göz üstüne,
Bir tütün,
Bir dua,
Bir sen.
Bir de şehadet, yeter bana…