Şimdi,
Seni bu yüzden kaybedeceksem
Buna değer mi bilmiyorum...
Ve bilmiyorum
Seni bu zamana kadar hiç kazanabildim mi?
Şu başıma dert koca yüreğim
Hiç bırakmadan elimi fakirliğim
Böylece kazanabilir miyim
Bu savaşı. Bu yenilgiyi kabulllenebilir miyim?
Sanmıyorum. Böylece
Martıların çizip durdukları
O mavi yuvarlaklara sevkediyorum
Bakışlarımı. Bir parça simit değil ama
Nasiplenebilirler.
Oracıkta demliyorum halimi soluklarımla.

Çünkü;
Bir şeyler var
Ve bir şeyler yok.
Yerini doldurabileceğimiz
Hangi eski anı
Hangi hoş sohbetler
Hangi eskiden gülüştüğümüz fıkralar
Hangi o masum saydığımız yalanlar
Hangisi var? İşte ! Bir şeyler yok.
Görüyorsunuz. Bir mektup sonrası, buluşmalar
O ilk öpüşmeler
Tek bir nefeste özel olmak, sanırım...
Artık yok.
Çok az da olabilir. Hakkını yemeyelim
Elbet vardır, ihanetlerini gizleyebilenler yahut
Sevdalarını banknotların ardına saklayanlar,
saklayabilenler.

Ben de;
İzleri takip ederek ulaştım
Küçüklüğüme saldıran kitaplarıma.
Beni bu hale getiren
Elbet uyandırır düğünleri
Belki ağıtlar da demlenir.
Çünkü sarhoşluğun sonu hüzündür.

Belki...
Boşver belkileri
Üzeri nemli arabalar taşır
Bir çiçekten bir dönemece
İlki varlıkta mana bulan
Yok olan duyguları, yok olan
Şahısların eşliğinde...


Bahattin BERKDİNÇ