2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1931
Okunma
Soğuk kış gecelerine ramak kala
Sonbaharın rengine bürünmüş ağaçlar
Göçüp gitmiş çoktan göçmen kuşlar
Bense viran olmuş şehir
Yitip gitmeye, unutulmaya yüz tutmuş
Yüreğimde en ağır yük
Adımlıyorum hayat denen bu engebeli yolu
Ne zaman yıkılırım, biter ömrüm
Bilmem...
Saklıyorum herkesten kanlı gözyaşlarımı
İçime içime akıyor
Bir umut diyorum, küçücük de olsa bir umut...
Hüznüm yorganım
Gözyaşım yastığım
Damla damla akarken kan damlalarım
Ahvalimi soran sorana
Diyemem ki içimde kopan fırtına
Her zaman ki psikopatlığım deyip geçiştiriyorum
Hey mutluluk sana sesleniyorum
Ne olur ortaya çık
5.0
100% (3)
Cevap Yaz