4
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1728
Okunma
Heybemdeki tümceler yorgun, bitkin
rengi olmayan baharlar muştulamıştı
oysa, isimsiz anı
bezdi korkulardan, kalbim
benzi sararmaktan hissiz, ellerimin
gözlere baksan renkli ama, fersiz
gülüşler tiyatro sahnesi tozuna bulanmış
maskeli bir yüz, hüzünsüz geçmeyen güz
zerre misali umut, peşi sıra yalın ayak
yorgunum sanırım!
N. Vefa
5.0
100% (4)