Bilmem ki ayrılığın kaçıncı yıldönümü öğretmenim…
Kaçıncı kez ağlayışım bu mezar taşında.
Gözlerimde oymak oymak çoğalırken yokluğun,
Yüreğimin tenhalarında dolanır durur bir hıçkırık.
Söylemem kimselere,
Söyleyemem öğretmenim…

Yetimliğime yetimlik kattı gidişin,
Kimsesizliğime kimsesizlik.
Oysa ben;
Anam bilmiştim seni, babam bilmiştim öğretmenim…
Tutar elimden, yaralarımı sarar demiştim.
Sevgiye mahrum şu ömrümde,
Karanlığıma yol olur demiştim.

Gidişin öyle olmamalıydı,
Öyle kanatmamalıydı kardelenleri,
Solmamalıydı güneşler peşin sıra...

Vurulan sen değildin öğretmenim aslında,
Yıkılan sen değildin.
Ellerin tebeşir tozu içinde,
Gözlerin vedalaşırken ruhunla,
Firdevs bahçelerine doğru kanatlanan
Sen değildin öğretmenim.
Kör kurşunlar saplanırken yüreğinin otağına,
Gözlerinin ahı ulaştı ruhuma öğretmenim…

Gittiğin günden bu yana;
Birer ikişer yıkılışımızı izledik hayat sahnesinde,
Birer ikişer eriyişimizi,
...ezilişimizi ve
…yitilmişliğimizi.

İlk sevgi cümlelerini,
Hayatın ağır hesaplarını,
Mutluluğun bitmez tükenmez ritmini,
Sende tanımıştım öğretmenim.
Gönül tezgahımın ilmeklerinde,
Hala parmak uçların gezinir sanki.
Adımdan önce adını öğrenmiştim.
Adımı adınla bilmiştim…
Şimdi; öğrendiğim her şeyin,
Vebali altındayım öğretmenim…
Yüküm çok ağır ,
Taşıyamıyorum sensiz,
Bir adım öteye taşınamıyorum öğretmenim…
………….
Aylardan yine Kasım:
Biz yine senin mezarının başında,
Senin aşk yolunda,
Sana benzemeye ant içmişiz.

Ve şimdi biz:
Sonsuzluğa uzanmış bu sevda yolunda,
Devleşenler Kadrosu’ndayız öğretmenim…
Devleşenler Kadrosu’nda …

*Tüm şehit öğretmelerimize ithafen...



Kemal Hatipoğlu İlkokulu
Sınıf Öğretmeni
AYŞE IŞIK UYANIK