Güzelliğine güvenme bir sivilce yeter
Zenginliğine güvenme bir kıvılcım yeter
Hz.Mevlana




Bu sabah yeni bir yüz çizmek istedi gözlerim
Her zamankinden biraz daha farklı...
Geçtim bronz çerçeveli aynamın karşısına
Güzel bir topuz kondurdum önce saçlarıma
Biraz gevşekçe şişkin bombeli bir topuz...




Baktım şöyle bir aynaya;
Ehh işte deyip
Bıraktım öylece hiç bozmadan...
Unuttuğum kahküllerimi de düşürdüm alnıma
Taradım zülfümü çeşm-i siyahına...




Makyajsız olmazdı deyip
Uzandım antika konsol dolabıma
Ama hiç içimden gelmedi sabah sabah
Işıldayan yüzümü gölgelemeye, vazgeçtim...




Gözüm mücevher kutuma takıldı
İstiridye incisi kolyem göz kamaştırıyordu
Doladım iki kez boynuma
Kulağıma iki inci küpe
Ve parmağıma da ayni model bir inci yüzük...
Eh biraz biraz biraz değişmeye başlamıştım sanki...




Sıra kılık kıyafetimdeydi...
O en müşkülpesent halimle
Açtım gardrobumun kapaklarını iki yana
Giyindim soyundum ne var ne yok ardı ardına...




Sonunda birinde karar kılıp
Son bir defa daha göz süzüp aynada kendime
Hafif bir omuz silkimiyle böbürlenip
Döndüm sırtımı aynaya
Yürüdüm Bursa’mın
Ufak tefek taşlı sokaklarına...




O da ne;
Çok geçmeden tepemde kara bir bulut
Yağmur bardaktan boşalırcasına...
Hava günlük güneşlikti oysa...
Herkes güneşe açarken gül bendini
Benim şansıma hep ağlak bulutlar mı düşer
Y/andığımca...




Dip not; Şans bu ya!
Böbürlenme değişen y/anına
Düşünce gökten kara bir bulut
Döner gün, kararır hava, sonra
Tüm uğraşlar boşa gider...
Boşu boşuna...


Kardelen
Karalama şiirlerim