yarım kalmış
umutlara saklamıştım hayallerimi
gizlimde ne varsa olan olmayan
hepsini alıp
düşlerimde paylaşıyordum her gece
ve yine her sabah uyandığımda
gecenin ağırlığına
yenik düşüyordu gözlerim

öyle sevmiş ki kalbim
ve öylesine özlemiş ki gözlerim
her aynaya baktığımda gördüğüm
sanki ben değil de
hani suretime usulca yansıyan
bir güneşti gördüklerim

yaprak yaprak düşüyordu gözyaşlarım
ağlamak her ne kadar
iyi gelse de her sabah duygularıma
alışkanlık yapmıştı adeta bana
ve her gün olmazsa olmaz dediğim
bir aş gibi
canım çekiyordu seni usulca

hatırladıkça istiyor
ve istedikçe de içiyordu gönlüm
sanki gözyaşlarımla
sarhoş olmuştu kalbim
ve ben
kadeh kadeh dolan duygularımı da alıp
umutlarıma ikram ediyordum her gece

ne zormuş aslında
susarak sığdırmak göğsüme
içimde bekletmek hiç kaybetmeden
ve yitirmeden sıcaklığını
saklımdan alıp
gizlime vermek sevdiğimi

bilirmisin
bir ay karanlığında sevmek nedir
hani buz gibi uzaktan hissedersin de
hiç yaklaşmadan yanına
ve her gece karanlığında
donduran soğuklarda
sanki yanındaymış gibi istersin onu
onca yollara inat kaderinle
paylaşırsın hayata sevdiğini
zor da olsa katlanırsın yaşama

anladım ki kaybedeceksen eğer
küsmeden hayata susacaksın kadere
hasret olup
özlemi seveceksin yüreğinde
o bilsin veya bilmesin fark etmez
sana uzak da olsa sevdan
vazgeçmeden yaşayacaksın
kendi içinde
içten içe
.
.
.
Mawish
.
.
.

SAKLI SEVDAM – Mawish Şiirleri