Ayağı kırık bir sevdadır,
Yağlı bir ilmik gibi asılı duran boynumda,
Çırpındıkça,
Aslında ruhumdur can çekişen,
Ölüm belkide bu denli özlenesi,
Belkide bu denli istenesi olmamıştır,
Emzirmeye kalktığım sancılarımı,
Büyüttüm küçültmeye çalıştıkca.
Kararsız kaldı yüreğim,
Gitmekle kalmak arasında,
Ya acılar dolu bir yolculuktur kaderim,
Ya da kalmak zorundayım kaderim olmuş,
Acılarımla..
Ne yana baksam acısını hafifletme uğruna,
Yeni sevdalara kucak açan gönüller,
Aynı hüsran, aynı keder,
Ne farkı var,
Yaşatanlardan başka.
Bir yanı felçli bir hastalık hasretim,
Beni koltuk değneklerine razı eden,
Çırpındıkça,
Sana gelemeyen ayaklarıma küskünlüğümden ziyade,
Tutmayı beceremeyen ellerime kızgınlığım,
Kimbilir,
Acıda verse yolunda yürümek,
Uğrunda acı duyulacak olan sen olunca,
Ölüm dahi güzel olmalı,
Eğer gelemezsem, kavuşamazsam sana,
Bunun için kızma...
Güzel olanı seçtiğim içindir....