şiirlerde üşüyen çıplak bir yürek
buldum...
dokundum,kayboldum,daha çok
sokuldum...
korktum,kaçtım,döndüm sardım
sarmaladım...
kendimi yakaladım,her dize aynaydı,
duygularımı haykırdığım...

şiirlerde üşüyen çıplak bir yürek
buldum...
bir yanı sancılı,bir yanı ama’larla dolu
yaşanmamışlığa aç bir beden
sessiz çığlıklarına ses oldum
dokundum,ısındım,kayboldum
daha çok sokuldum
ısındım,ıslandım,ısındık...

dizeler harmanlaştı tüm(ben)likleri kaldırdık
bizli cümlelerde çoğaldık,nefes aldık
şiirler buse oldu,kanat oldu
yüreğimize merhem,gecelere
bir tutam hüzün oldu...

kaçar olduk kimi zaman şiirlerden
saklandık,örttük cümlelerin üzerini
anladık ki feryadımız oldu...
kaç yol ayırımında uçurumdu, ayrılık
başaramadık,döndük
uçurumları kaldırdık,duyguları inşa ettik...

önce sen seni,ben beni dize getirdik
dilimize biber sürdük,cezalandırdık
yaraları sardık,okşadık
intikal’e sığındık,intizardan kaçtık...
dudaklarımıza gül çizdik,tebessümlerimizle...

ten mavi,ten yeşil,ten gökkuşağı oldu
sen seni ben beni iyice tanıyınca
biz aşkı tanıdık...biz onu da anladık...
tüm uzaklıkları aradan kaldırıp
onada katlandık
birlikte yaşlanmaya karar aldık...



Ayşe Yayman itiraf (2)
05.01.2008