Kimi zaman bir kaç kuru nevalemiz vardı soframızda
ekmek, soğan gibi
örtüsü umuttan...

Kimi zaman bir kaç kuruşla yürürdük ta fizana
sen eve yaklaştığında, pişiremediğim yemek kokusuna
gizlice ağlardın ben bilirdim...

Bense kaçırmak zorunda olduğun otobüslere binmeyip
yürürken kızaran ayaklarına...

Asansör gibi oynayan tansiyonunu şekerini
gösteremediğimiz doktorlara...

Kimi zaman alnımızdan terler akardı işten güçten sebep
cebimizde ödenemeyen faturalarla pişti oynar
bir de kahkaha atardık
gözlerimiz dolu dolu bakışarak...

Belki başıboş zamanlarımız pek olmadı
ya da olsa da gidemediğimiz
tatil planları kurardık
hem öylesine ki
yorgunluktan geri dönerken uyanırdık...

O yüzden "seni seviyorum" demeye an bulamazdık

Kimi zaman bir büyük rakının canına kıyar, boğar sarhoş ederdik
kimi zaman gönül düşümüze düşen şiirlerle yıkanır
geceye yıldızlar yağardı farkında olmazdık
dudaklarımız mahsunken
öpüşmelerimizi merhem yapardık...

O yüzden sevgili biz hiç
"Seni seviyorum" demeye fırsat bulamazdık...


ayşe yayman