İlk buluşmamızdı seninle,
İlk kavuşmamız.
İlk göz göze gelip de,
İlk bakışmamız.
İlk el ele tutuşup,
İlk sarılmamız.
Ve...O beni kahreden,
İlk ayrılmamız...
Sen gidince,
Başka gözlere bakmanın günahını taşımasın diye,
Zifiri karanlıklara emanet ettim bakışlarımı,
Ruhum can çekişse de yokluğunda ,
İçime hapsettim sancılarımı.
Sesini her duyduğumda ,
Yeniden hayat buldu bedenim.
Kanıma karışan sıcaklığınla ,
Buzdan dağları eritmişti yüreğim.
İlk ayrılık acısıydı bu,
İlk sensizliği yaşayışım.
İlk gündüzümü kaybedip,
İlk gecelere kalışım.
İlk hayalimde yaşatıp,
İlk rüyalara dalışım.
Masamın üstünde duran, tebessüm eden suretini,
Yokluğunda titreyen ellerimle cebime koyup,
Her gittiğim yere yanımda taşıdım
Bir kadehe doldurup gözlerimin nemini,
Unuttursun diye sana olan özlemimi,
İçki diye yudumladım...
Ve sen her aklıma düştüğünde ,
Seni çok sevdiğimi,
Bir kez daha anladım...