Adını söyler,
Attığım her adımda kaldırımlar.
Havasında kokun, soluğum olursun
Ciğerimde buram buram.
Yıldızlarında gecelerinin
Hep sen varsın bilirim.
Çünkü ben onlara gözlerini gizledim.
Ben bu şehri,
Sırf sen varsın diye sevdim !

Dumanında bacalarının
Sana olan hasretim tüter.
Karışır yalnızlığıma,
Puslu sokakların kömür kokusu.
Üstüme gelse de, insanına baka baka
Köhneleşmiş duvarları,
Çekip gitmem, gidemem,
Ne olursa olsun beklerim.
Ben bu şehri,
Sırf sen varsın diye sevdim.

İçinde seni görmek olan
Bir anlık tesadüfe feda
Ne anlarıma tanık sokağının kedileri.
Ve yüreğimin ne kaybetme korkulu atışlarının
Seslerini dinledi çınar ağaçları.
Biliyor musun;
Tek bir ağacı sevemedim ömrüm boyunca:
Camının önünü kapatıp,
Seni benden kıskananı...
Kaç gece kavga ettim onunla,
Kaç zaman yenildim.
Olsun !
Ben bu şehri,
Sırf sen varsın diye sevdim...