Harmanili düşler savurur saçlarını
Zülalin perçeminden ince bir serinlik nakşıdır hilal
Kaldır gözlerini incelen yerlerinden sızının
Marifet bakmakta değil, zaman olup akmakta
Kalu Bela’nın yankısında bir yüreğin ezgisi İkra…

Bir yangın küllendirebilir mi bir yangını
Hangi dağın yüceliği yüksekliğindendir?

Bir em gizlidir gecede, her kuyuda bir Yusuf,
Çilenin kendisidir dünyayı aklayacak deva,
Eksik yanlarına uzanır kadife sesiyle bir haberci,
Yıkanır islerinden bu sır,
Hürriyet güllerine muştu bir bahar kokusu
Dokunur kederine,
Dokunur vav’dan elif’e sonsuzluk.

Tüm yalnızlıkları kaybolur kentin,
Özlenen “Bir” yalnızlığa çalar begonyalar
Parkelerin ve durakların varma çabaları…
Lisan-ı halde, gülde, gecede,
Dönmemeyi göze alan gidende,
Bir sevda uğruna geçilen sevdada
Yürekli, mert, belki biraz pişman ama kurşuni
Ömre düşülen notlarda,
Özlenen yalnızlığa açar bir nihal,
Tekbirde, secdede, rükuda İkra…

Uyku mu uyanıklık mı,
Başımızda bu Araf yağmurunun ıslaklığı
Ve bu kesreti karanlığın…

Kendi yazısını yazan bir kalem ürpertisinde mavi
Uzatır ellerini,
Dünya, bir nefes boşluğunda gönül sarhoşluğu
Getir parmağını şah damarına… İkra!


06.06.2013