ÖĞRETMENE MEKTUP
Bu gün öğretmenler günü….
Bu gün öğretmenler günü öğretmenim,
Hatırlar mısın beni
Ben,Domaniç yaylasından
Kör Eliften olma,
Topal Rıza oğlu,
Sakar Mehmet’im.
Bu gün öğretmenler günü ,
Ellerinden, ellerinden öperim.
Bu gün öğretmenler günü ya
Bakma kusuruma.
Ben ,doğru söylemeyi
Ben ,insan sevmeyi senden öğrendim.
Dörde yeni geçtim di sen geldiğinde
Dağ kokardı ellerim.
Kekik kokardı yanaklarım.
Ellerin,yanaklarıma değdiğinde
Fırtınalar kopardı küçücük yüreğimde.
Ve ben,
Bırakırdım küçücük bedenimi.
Şimdi ,zemheriler dönenmekte başımda.
Ellerin,canım öğretmenim ellerin nerde.
Her şey biter bir gün derdin.
Her şeyin bir sonu var.
Ve toplayıp valizini giderken bir bahar.
“Oku” dedin bana.
“Oku ama,
Makam için değil ,insan olmak için oku.”
Okudum öğretmenim,
Bir saniye ayrılmadım, aydınlık yolundan.
Bir kere dönmedim yüzümü, yalana kahpeliğe
Bir kez eğmedim başımı ,vatansıza kahpeye.
“Oku.” dedi babam.
Kaçak odun taşıdı geceleri.
Anam,ekmek yaptı tek gözüyle.
Ve babam yakalandı bir akşam.
Muhtarın bir tek sözüyle.
Yasak kılmıştı devlet
Orman köylüsüne odun kesmeyi.
Oysa babam
Candan aziz bilirdi ağacı.
Çünkü çok iyi bilirdi ki,
Orman yoksa ,
Yoktu çocuklarının ilacı.
İki yıl üç ay mahpusluk,
Bir de sırtımızda bitmeyen yoksulluk.
Orman haram.
Ekmek haram,
Aş haram,
Boş ver katığı ,
Boş ver be öğretmenim.
Garibana, mutlu düş haram.
Okudum öğretmenim.
Kara yazgımızı silmek,
Ve bu kahpe dünyada,
Gülmek için okudum.
Pıtrak dikenlerini yüreğimde eğirip,
Umut kilimleri dokudum.
Ö.S.S
S.B.S
Ö.Y.S
K.P.S.S
Hepsi neyse ne ya,
Senin hatrına,
Babamın emeklerine,
Anamın düşlerine,
İhanet etmedim de.
Her sınavı kazandım.
Adım okumuşa çıktı köylük yerde.
Bizde okuyan nerde?
Beş yıl önce ağız bükenler
“Helal olsun be
Topal Rıza’nın oğluna,
Üniversiteyi bitirmiş.” dediler.
Anam, kasıla kasıla gezdi köy meydanında.
Babam,hava yaptı köy konağında.
Lakin ,iş yoktu öğretmenim.
İş kahpenin ağzında:
Aslan olaydı,çakal olaydı,
İneydi midesine,
Kazıya kazıya bulurdum onu.
Döke döke terimi,
Döke döke kanımı ,
Verirdim canımı,
Lakin;
Kötünün eline düşmüş iş.
Eğil dediler.Eğilmedim.
Bükül dediler.
Bükülmedim.
Ben,, bir kez bile,,bu ülkeyi kurana küfrettirmedim.
Yanlış anlama sözümü öğretmenim.
Bu gün öğretmenler günü.
Ellerinden ,ellerinden öperim.

“Elbet düzelir.” dedi annem,.
“Elbette iş bulursun.”
“Belki düzelir.” dedim.
Sofrada ekmek yerine, ömrümü yedim.
Gün geçti,babam da gına getirdi.
Babam , kaçırırdı gözlerini öğretmenim.
Babam bakmazdı gözlerime.
Bunca emek ,boş!
Bunca düş,boş!.
Bir gün dayanamamış olacak,
Önüme sürü verdi katırı,
“Sen.” dedi,
“Topal Rızanın oğlu,
İşte orman, işte ekmek ,de yürü.”
Girdim ormana.
Sabahın kör vaktinde.
Girdim ,girmesine ya,
Kıyamadım ağaçlara.
Ağaçlar, ayaklanıp üzerime geldiler.
Ağaçlar ,dikelip,
Ömrümü bitirdiler.
Sen,canlara kıymayın derdin öğretmenim.
Ben,canlara kıymayı beceremedim.
Bu gün öğretmenler günü.
Ellerinden ,ellerinden öperim.
Askerlik,askerlik günü gelip çattı.
Köyden kurtulma.
Üç vakit sıcak öğün.
Beklide ölüm!
Köyde ana ,
Köyde baba,
Köyde,adı konulmamış bir yara,
Hacer ya öğretmenim,
Hatırladın mı Hacer’i.?
Hani elleri kınalı,
Üçüncü sırada otururdu da,
Ödevini yapmadan gelirdi.
Önceleri kaşların çatılırdı.
Sonradan ögrendindi,
Hacer’de,bir ana ,dört kardeş,
Baba;
Yıllar önce gitmiş Rusya’ya.
Ve bırak geri dönmeyi ,
Selam bile yollamamış.
Hacer okula gelir,
Sığıra gider,
Sığırdan döner,
Okula gelirdi.
Ha işte o ,
O Hacer.
Hani senin “zeytin” dediğin.
O işte o.
O benim her şeyim.
Kurban olam yanlış anlama öğretmenim
Bu gün öğretmenler günü
Ellerinden
Ellerinden öperim.

Acemilik de üç mermi
Hadi ,Pülümür dağlarına,
Ustalıkta çatışma.
Ne ben onları bildim.
Ne onlar beni bilirdi.
Kancık pusular kurdular öğretmenim!
Kancık pusularda vurdular tertip imi!
Sen hep söylerdin ya
Vatan için, ölmekte var elbet.
Vatan için toprak olmak, kan olmak.
Lakin, birkaç sene sonra,
Tertip imi vuranlara,
Halılar serdiler öğretmenim.
Ben işsiz,
Ben ekmeksiz,
Ben aşsız dolaşırken,
Katillere iş teklifi ettiler.
Hepsi neyse ne ya
Hacer imi,
Hacer imi başkasına verdiler.
Şimdi,
Duvardaki diplomayı görüyor gözlerim,
Tertip imin kanını,
Babamın mapusluğunu,
Bir de Hacer in gelinliği ,
Gelinlik, çok yakışmıştır değil mi öğretmenim?
Ben Domaniçli,
Domaniç in ,Erikli köyünden,
Kör Eliften olma,
Topal Rıza oğlu
İşsiz Mehmet’im.
Bu gün öğretmenler günü,
Canım kurban yoluna,
Ellerinden ellerinden,
Ellerinden öperim…

GÖKŞEL KARA