kuşlar yukarlardan pike uçuşunda
bakıyor uzaktan gözlerimizde beliren
sahte gözyaşlarına
bir yurt gözyaşlarıyla akıp gidemez
yalnız kalabalıklar şaşırır
hangi eli tutacak
hangi el güvenilir gerçekten



hangi yüzde alınterimiz akar
çıkar gözetmeden bakar yüzümüze
bakılacak yüzü olanlar
elbet şarkılarımızda barış sözleri yazar
küsmeyi bilmeyen dost yüreklerimiz
yalancı gözyaşına dayanamaz
bir damla iner s/öz kıyısına



bu gidişe dur diyecekler
tutsak düşlerini bir kâğıda mühürler
tarihe bırakır kalan çöplüğünü
tarih hazırlar kendi sayfalarını
belirler insanın görülmeyen yüzünü
kiminin bakışından burnundan petrol akar
kiminin boğazından gelir



dönüp durur havada kuşlar, hava ağlak
gerçek ağlar dağlarda, sokaklarda
haklarıdır, pankart açar kadınlar
nakışı bırakır incecik eller
kuşlar vurulsun istemezler
yeni havalanmışken yavru kanatlar
anne kucağından



ülke camlara çıkarır resmini
gerçek gözyaşından, işsizlikten
bol keseden harcanan topraktan
ana damarından sevgisizliğin
ne dağda vurulan Amed’in
ne de Memet’lerin
güler anneleri



deniz olup aksa da sahte gözyaşlarınız
tutmaz bir annenin yüreğinden dökülen
bir damla gözyaşının yerini!




17. 11. 2013 / Nazik Gülünay