İşlediğin günahlar yeter,
Tövbeye dön be gönül!
Ömür ki.. çabuk biter.
Hakk’a dön be gönül!

Her gördüğünü istersin
Kanaat nedir bilmezsin
Az- a boyun eğmezsin
İhtirastan dön be gönül!

Dünya malına doymazsın
Ebede azık koymazsın
Halin nice olur aldırmazsın
Hırstan dön be gönül!

Yaptığın ameli översin
Mazlumu itip döversin
Hatan söyleyene söversin
Eğri yoldan dön be gönül!

Başına taç ettin gururu
Yıktın insanlık onuru
Gama çevirmeden süruru
Tevazu ya dön be gönül!

Medet umarsın şerden
Uzak durursun secdeden
Ümit kesersin Samed’den
Tevhid’e dön be gönül!

Unutursun seni yaratanı
İncitirsin ecdadı atanı
Küle çevirdin hayatını
Aslına dön be gönül!

Şeytanı eyledin kardeş
Nefsini çektin peşkeş
Halin olmadan iğrenç
Rahman’ a dön be gönül!

Kur’an-ı rafa koydun
Allah’ı Peygamberi unuttun
Şeytani nefsine uydun
Af kapısına dön be gönül!

Saçın, sakalın ağarmış
Gireceğin çukur kazılmış
Ahirette yerin hazırlanmış
Gafletten dön be gönül!