Bir eline sopa alıyorsun, bir eline silah
Uyma nefse! uyanlar, putu edindi ilah
Tövbe edersen eğer affedecektir Allah
Uyma nefsine! sonunda edersin eyvah

Güller, çiçekler değil midir açarken solan
Sevip koklanmadan, ömürleri son bulan
Bu kervan gider, yoktur dünyada kalan,
Uyma nefsine! uyarsan olursun pişman

İster zengin ol, ister fakir ol, fark etmez
Sonu ölümdür, anlayan nefsine yenilmez
İmtihan yeridir dünya, nefis bunu bilmez
Uyma nefsine ! ona uyan Cennet görmez

Ecel geldi mi, bir saniye istesen, zaman yok
Dur diyemezsin, yaydan çıkmış ise, atılan ok
Canı almaya gelince Azrail, fark etmez aç,tok
Uyma nefsine! Cehennemde daim yanan çok

Ne sevgiler, ne ocaklar söndürdü bu nefis
Ne düşmanlıklara sebep oldu bu cani his
Doymaz kötülüğe, pisliğe nefis denilen iblis
Uyma nefsine! Allah aşkını bul ve ol halis

Ey Müslüman’ım diyen insan, dur dinle hele!
Hak yolunda beraber yürüyelim, verip el ele
Cennette komşu olalım tüm Peygamberlerle
Uyma nefsine! ona uyanların sonu olur nafile

Bırak! bizi kurtaracak Allah’ a inanmaktır.
Fazla mal, mülk, teraziye, hesaba ağırlıktır
Var ise kalpte iman, kabirde tek yoldaştır
Uyma nefsine!.. sonumuz kara topraktır.

Sakın büyük görme kendini, başkasından
Hor bakma kimseye, kork bizi yaratandan
Küçük görme alaya alma kimseyi ırkından
Uyma nefsine! sakın taviz verme imanından



Adem Özcan