Sakın,dilsiz şiirlerimde kendine pay çıkarma!
Kırık dökük şiirime, konu bile olamazsın.
Sakın, mısralarımda kendini aramaya kalkma!
Azade dizelerimde, sen yer bile bulamazsın.

Bırak! Kendini şu virane yüreğime sormayı
Seni suskunluklarımın, en acı dibine gömdüm.
Bırak! Tel tel kanımla dolan hokkama dokunmayı
Ben kalemle senin arana kalın duvarlar ördüm

Bıçak çekilmiş kelimelerimin önünde durma!
Kanattığın kalemim kara mührünü bastı yoktan
Hüznümle yazdığım şiirlerimle hayaller kurma!
Kalemimde mevtasın, matemin unutuldu çoktan

Kan dolu gözyaşımla ıslattığım beyaz sayfamı
İhanet çukuruna batan adınla kirletemem
Yara içinde kan ağlayan divit, hokka tayfamı
Son nefes bile olsa, telimi senle inletemem

Sakın, yegâne dostum, dilsiz şiirime dokunma!
Kırık kalemden kendine pay çıkarıp hayal kurma!
Sen benim için ihanete imza attığın gün öldün
Ölürken sen yanında beni de, beni de öldürdün