sizin bakışlarınız inanın, yaklaştıkça bitmiyor
koyu karanlık içinde titrek mum ışığı
bir mağaradan giriliyor oraya
pıtıraklar, teller, dikenler arasından
hangi gıcırtılı kapısından baksanız zindan
tırnaklarınıza çekiyor erkekleri




ürperiyorum gülüşünüzün zikzaklarından
fermuarı açık bulüzünüzün kırmızı saçakları
yüzünüzü rüzgârlıyor, döndürüyor arkanızı
hayat tek ayak üstünde yaklaşıyor cisminize
yabancı bir suret gibi parçalanıyor
saçlarınızdaki masmavi alev




her dudak büküşünüzde tel üstünde cambaz
dik durmaya çalışıyor her sallantıda
bir bebek konuk oluncaya değin gözlerinize
dizleri titriyor adamların, öyle sarhoş
yürümeye çalışıyorlar öğle güneşinde
kendileri bile duymuyor seslerini




ay sessiz sedasız geliyor pencerenize
siz gönderiyorsunuz başka geceye
içinizde geceden bol ne var
birinden girip, diğerinden çıkıyorsunuz
girişi size yönlü bir kapıdan
ve bütün merdivenler size çıkıyor




hayaller kurmayı bilseniz keşke
inerdiniz bütün devlerin avucundan
bir göl kendine çekerdi ağaçlar gibi
ayaklarınız suya değerdi an ve an
bir resmin gölgesinde varolurdu iziniz
koşup durmaktan vazgeçerdi düşler de!






12. 11. 2013 / Nazik Gülünay