21
Yorum
22
Beğeni
0,0
Puan
1924
Okunma

sen olmalıydın dedim yanımda
bir basamak atlarken
elimi uzatınca
elime uzanan el
yoktun
yıllar yılı çıkmadın ki ininden
belki bilmezdin değerini bir gülün
öylece bıraktığından belli yaprakları arasında
sararmış bir kitabın
hani nerde tökezledi, düştü o asi kalpler
şimdi uysal kedi mırıl mırıl güneşte
durup patilerini yalıyor
sokak geçip giderken önünden
kendini yineliyor
ya, ay nerede kaldı
yükselirdi yolun kıyısındaki
kavakların üstünden
kahvedeki çay içen adamlar gibi
ay da mı öldü
çıkmıyor belli, seni görmeden
sen hayatı
sen aşkı taşırdın cebinde
ilk merhabada uzatırdın elime
bir akide şekeri gibiydi tadı
dağılırdı ağzımda gül kokusu
11. 11. 2013 / Nazik Gülünay