Bir et yığını sokaklar gözümde.
Ruhsuz. Ama kalpli.
Karaketersiz fakat insancıl.
Yinede bir ruhu yok.
Bu yüzden bakire kalabildi kaldırımlar. Yoksa
İsmi sokak köpeklerinin
Salyalı ağızlarından akardı tabelaların.
Bu defa ruhu olur, yüzleri olmazdı.

Ve bu defa
Şiir kokmayacak dizeler.

Köşebaşlarına adalet geliyor ayaklarımla
Gümüş bir kalıntı sönük lamba
Umursamaz bir şoför, aceleli yayalar
Telaş barındırıyor tramvay durakları.
Akşam olmuş, gündüzün kalıntıları silinmiş
Hızlı ama dikkatlice. Bazısı bırakmıyor
Gündüzü doldurmuş cebine.

Şehir süsünü takınmış kucaklıyor, ama
Mahvediyor seyri makyaja bulanmış heykeller.
İçkilerin ve ibadetin en yoğun saati
Kiminin cüzdanında eksiliyor,
Kiminin takkesinde birikiyor.

Kaçıyorum

Benim evim şu sakinliğin hemen yanı
İki ekmek sonra biri tabaksız iki misafir.
Hırpalansın dışarısı boş beyinlerin entel fikirleri ile.
Huzurum tıkar kulaklarımı
Düş ve kalemim böler gecemi ikiye.

Bahattin BERKDİNÇ