İstanbul. Adı kadar büyük, adı kadar acı İstanbul! Gözümün gördüğü, gönlümün eriştiği , dünyanın en güzel şehri İstanbul ... Bugün yanlız keşfettim seni. Çaresiz , mutsuz , korkak ama bunu görünüşüne hiç yansıtmayan bir ben olarak ..

İçimde ; hep bir sevdiğim ADAM kopukluğuyla dolaştım her yanını adım adım .. Ve saniye çıkmak bilmedi aklımdan o ADAMın melek yüzü .. Bir cennetin içerisinde cehennem hayatını yaşadığımı farkettim onsuz. Soluklanmanın en güzel yanının onunla olmak olduğunu anladım. O güzel manzara karşısında yanlız kalmanın , korkutucu bir gerçek olduğunuda asslında.. Bir yandan da vazgeçilmez olan tek şey güzellik değilmiş sanki. Bunu öğretti bana bugünkü izlenimlerim. Yani İstanbul ..

Diyorum ki ; Güzel olma bu kadar! Her güzelliğinin altında bir acı yatıyor senin. Bu kadar güzel olma! Gün gelir, yanında huzuru bulduğumuz kişi için terkederiz seni. Sende yanlız kalırsın! Seni mutlu edecek bir hüzün dahi bulamazsın ortalıkta! Zamanla çirkinleşirsin sende. Sıradanlaşırsın komşuların gibi.Bizde o gün intikamımızı almış oluruz senden sevdiklerimizle!

Bu kadar güzel olma, yalvarırım İstanbul...
Sen; sevdiğim ADAMı aldın elimden.Yüreğimde yaşattın onu.Bedenimle yaşattın!Benide onsuz, ruhsuz bıraktın ..

NUR YALAP